Στη Λεσινίτσα Βάχλιας

Χορταίνει ο πλάτανος νερό

και τα παιδιά παιχνίδι...

Ο Άγιος Γεώργιος

(τοιχογραφία στον ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Βάχλιας)

Ένα από τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου: Σωτηρία του αιχμαλώτου στρατιώτου

Στην Παφλαγονίαν του Πόντου τιμούσαν πολύ τον Άγιον και μάλιστα είχαν κτισθή προς τιμήν του πολλοί ναοί. Όλοι ετιμούσαν τον Άγιον τόσο ώστε κάθε οικογένεια να ονομάζη ένα από τα άρρενα παιδιά της Γεώργιον. Αυτό συνέβη και σε μια καλή και ευσεβή οικογένειαν. Εμεγάλωσε το παιδί της το οποίον ήταν φρόνιμο, ηθικό, συνετό και σε ηλικία είκοσι χρονών το κάλεσαν στον στρατόν. Στις μάχες που έγιναν εναντίον των βαρβάρων πολλοί χριστιανοί έπεσαν σε ενέδρα των βαρβάρων, μεταξύ των οποίων και ο νεαρός Γεώργιος, και άλλους κατέσφαξαν, άλλους εκράτησαν ως υπηρέτας και άλλους επώλησαν ως δούλους. Ο Γεώργιος έγινε υπηρέτης κάποιου αξιωματικού, ο οποίος τον εξετίμησε πολύ.

Οι γονείς του Γεωργίου για ένα ολόκληρο χρόνο επενθούσαν και έκλαιγαν απαρηγόρητοι για το χαμένο τους παιδί. Καθημερινά επήγαιναν στην εκκλησίαν και γονατιστοί παρακαλούσαν με θερμή πίστι τον θεόν να τους φανερώση τι απέγινε ο αγαπημένος τους υιός.

 Και ο Γεώργιος από την εξορίαν του προσευχόταν στον Θεό να τον απαλλάξη από την σκλαβιά και να τον αξιώση να συναντηθή με τους αγαπημένους του γονείς. Επέρασε λοιπόν ένας χρόνος από τότε που εξαφανίσθηκε. Έφθασε μάλιστα και η γιορτή του Αγ. Γεωργίου, και οι γονείς που πάντα είχαν την ελπίδα ότι ο υιός τους ζη εκάλεσαν τους συγγενείς τους για δείπνον.

Ο αξιωματικός αφέντης του Γεωργίου εζήτησε πριν από τον δείπνον να του πλύνη τα πόδια και γι' αυτό ο Γεώργιος εζέσταινε νερό. Ολόκληρη την ημέρα ο Γεώργιος έκλαιγε και παρακαλούσε τον Άγ. Γεώργιον που γιόρταζε, να τον ελευθερώση και να τον οδηγήση κοντά στους γονείς του. Μόλις το νερό έβρασε και το έβαλε στην στάμνα και το ετοίμασε για τον κύριόν του, εμφανίσθηκε μπροστά του ο Άγ. Γεώργιος έφιππος σ' ένα άσπρο άλογο και ανέβασε τον νέον στο άλογο και αμέσως τον έφερε στο σπίτι του την ώρα που ευρίσκοντο όλοι οι καλεσμένοι στο τραπέζι. Έμειναν όλοι έκθαμβοι και όταν συνήλθαν ερωτούσαν τον Γεώργιον να τους πη πως βρέθηκε εκεί. Και εκείνος τους αφηγήθηκε το θαύμα με κάθε λεπτομέρεια. Και όλοι γεμάτοι χαρά, εδόξαζαν τον Θεόν και τον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον.

Υπάρχει και Βυζαντινή παράστασις του θαύματος αυτού, που έχει τον Άγιον στο άλογο και ένα νέον που κρατά την αργυράν στάμναν.

Πηγή πληροφοριών: www.impantokratoros.gr

... για να θυμηθώ, ότι την 6η Μαΐου αποφεύγω τη "στρούγκα"

(Στρούγκα κοντά στα Τρόπαια)

Στολισμός Επιταφίου στην Αγία Μαρίνα Βάχλιας

Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, ξεκίνησε ο στολισμός του Επιτάφιου στον Ι.Ν. Αγίας Μαρίνας.

Η Παράδοση θέλει, τον στολισμό να κάνουν νεαρά κορίτσια, ενώ στις 12 το μεσημέρι γίνεται η Αποκαθήλωση του Εσταυρωμένου.

Τα τελευταία χρόνια σε κάποια χωριά, ο στολισμός ξεκινά το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης αμέσως μετά την Ακολουθία των Παθών.

Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής οι πιστοί προσέρχονται στο ναό για να προσκυνήσουν το νεκρό Σώμα του Ιησού και ν΄ακολουθήσουν την περιφορά του Επιταφίου, ενώ ψάλλονται σε τρεις στάσεις τα Εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου.

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.

Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς.

Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.

Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.

Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας.

Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.

Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Αυτός που στήριξε τη γη πάνω στο νερό, χλευάζεται, μας λέει το Ευαγγέλιο. 

“Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας”, ψάλλει ο ιερέας στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Καλλιάνι, την ώρα που περιφέρει τον εσταυρωμένο Ιησού για την αναπαράσταση της σταύρωσης, αφού προηγουμένως έχουν σβήσει τα φώτα.

Τα παιδιά με τα εξαπτέρυγα και τις λαμπάδες, μπροστά από τον εσταυρωμένο, υπό το αμυδρό φως των κεριών, κινούνται αργά προς το κέντρο του ναού. Το Θείο πάθος κορυφώνεται… Μέσα σ΄αυτό το κλίμα κατάνυξης, η συγκίνηση είναι μεγάλη. Τόση ώστε ακόμα και τα παιδιά που παρακολουθούν το θείο δράμα, να δακρύσουν... 

Εγκαταβίωση δύο μοναχών στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Βάχλιας

Για την αναχώρηση της γερόντισσας Φιλοθέης από το Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, γνωρίζαμε από τις αρχές του έτους. Στην αρχή θεωρήθηκε προσωρινή η απουσία της λόγω του προχωρημένου της ηλικίας της και των σκληρών καιρικών συνθηκών, παρά τις φημολογίες περί εγκατάστασης μοναχών στο μοναστήρι. Κάποιες ημέρες αργότερα όμως, μάθαμε ότι πραγματοποιήθηκε επίσκεψη μοναχών στη Μονή για να δουν το χώρο και ν΄αποφασίσουν εάν θα εγκατασταθούν σ΄αυτή.

Ήδη εδώ και καιρό φαίνεται να έχουν εγκατασταθεί μοναχοί, χωρίς ωστόσο η κοινωνία της Βάχλιας να γνωρίζει λεπτομέρειες, αφού σε επισκέψεις συμπατριωτών μας στη Μονή, έβρισκαν η πόρτα της κλειστή.

Ευτυχώς όμως, ήρθε το δημοσίευμα της εφημερίδας "Γορτυνία" (φύλλο Απριλίου 2012) το οποίο υπογράφει ο Αναστάσιος Αναγνωστόπουλος, να μας γνωστοποιήσει ότι "...στην Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Βάχλιας εγκαταβιώνουν μόνιμα δύο μοναχοί, ο ένας εκ των οποίων είναι ιερομόναχος με το όνομα πατήρ Ιγνάτιος..."

Να ευχηθούμε κι εμείς  με τη σειρά μας (προς το παρόν από το βήμα αυτό)  "Καλοστεριωμένοι,  με υγεία ευλογία και κατά θεόν προκοπή"